Historia Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Sławoborzu.

„Przeszłość zachowana w pamięci jest częścią teraźniejszości”.

Słowa współczesnego polskiego filozofa przemawiały do nas ze szczególną mocą w czasie obchodów Jubileuszu 50-lecia placówki, której historia rozpoczęła się w roku 1966.

Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Sławoborzu  w pierwszych latach swojej działalności funkcjonował jako Państwowy Zakład Wychowawczy.

Na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z 18 kwietnia 1958 roku w sprawie kuratoriów, okręgów szkolnych i inspektoratów oświaty, za zgodą ministra oświaty 1 września 1966 roku otwarto Państwowy Zakład Wychowawczy ze Szkołą Podstawową Specjalną dla dzieci umysłowo upośledzonych lekkiego stopnia w Sławoborzu, powiat Świdwin.

Ostateczną decyzję powołania tego Państwowego Zakładu Wychowawczego  podjął Kurator Okręgu Szkolnego Koszalińskiego Alfons Prondziński.

W budynku, który został wybrany na bazę lokalową placówki, w okresie przedwojennym przez krótki czas mieścił się szpital, a później niemiecka szkoła kadetów. Po wojnie przekształcono go w ośrodek kolonijny, który  następnie stał się własnością „Lasów Państwowych”.

Te z kolei przekazały obiekt Kuratorium Oświaty w Koszalinie. Zabudowania z przyległą ziemią zajmowały obszar 1,62 ha.

Początkowo wychowankowie wraz z zatrudnioną kadrą mieli do dyspozycji budynek główny, w którym mieściła się szkoła z internatem oraz drugi, mniejszy, drewniany zwany świetlicą. Na piętrze budynku mieścił się internat składający się z 6 sal. Stopniowo przybywało dzieci toteż wkrótce w każdym pokoju mieszkało po 10 wychowanków. Sale lekcyjne oraz pokoje mieszkalne urządzono pod kątem potrzeb dzieci w młodszym wieku szkolnym. Pierwszymi mieszkańcami PZW w Sławoborzu, którzy przybyli do niego we wrześniu 1966 roku, byli wychowankowie domów dziecka w Jastrowiu, Słupsku i Polanowie.

Pośrodku ogromnego podwórza pracownicy zbudowali scenę, na której odbywały się wszystkie przedstawienia i uroczystości w okresie wiosenno-letnim. Na przyległej ziemi pracownicy prowadzili małe gospodarstwo, hodowali zwierzęta, uprawiali ogród warzywny i sad owocowy. Wszystkie uzyskiwane plony wykorzystywano na potrzeby zakładu.

Początki jak zwykle były trudne. Przed nowym dyrektorem stanęło wiele zadań związanych z organizacją placówki:

– wyposażeniem we wszystko, co potrzebne jest do funkcjonowania szkoły z internatem,

– zatrudnienie kadry pedagogicznej, pracowników administracji i obsługi.

Najważniejsze jednak zadanie to przede wszystkim otoczenie opieką wychowanków, którzy mieli bardzo różne wspomnienia z wcześniejszego życia i edukacji. Placówka powstała po to, aby wypełnić lukę w kształceniu osób upośledzonych intelektualnie. Do tej pory dzieci i młodzież kształciła się w szkołach ogólnodostępnych, gdzie pedagodzy nie byli przygotowani do udzielania im odpowiedniej pomocy. Z  tego też powodu wielu wychowanków, którzy w początkowym okresie trafiali do zakładu, było „dziećmi przerośniętymi”, czyli takimi, które po kilka lat spędzały w jednej klasie, nie będąc w stanie opanować programu nauczania. Niełatwo było przekonać ludzi, którzy problem niepełnosprawności intelektualnej znali tylko pobieżnie, że wychowankowie placówki są tak samo jak inne dzieci wrażliwe, że mają swoje uczucia, obawy i marzenia. Zespół pedagogów postawił sobie na początek jeden cel: nauczyć dzieci samodzielności oraz wiary we własne siły. Następne zadanie to przekonanie społeczeństwa, że absolwenci Zakładu potrafią tak samo wydajnie pracować jak inni, są tak samo wrażliwi jak każdy człowiek. Trzeba tylko w nich uwierzyć i dać im szansę.

W 1984 roku Państwowy Zakład Wychowawczy w Sławoborzu zmienił nazwę na Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy.

Systematycznie, z roku na rok, placówka rozwijała się i zapewniała coraz lepsze warunki  dla swoich wychowanków. Stopniowo modernizowano i unowocześniano bazę dydaktyczną i lokalową Ośrodka. Przeprowadzono generalne remonty. Zmieniono tradycyjne ogrzewanie węglowe na ekologiczne gazowe. Wykonano termomodernizację wszystkich budynków na terenie Ośrodka, pozyskując na ten cel środki finansowe z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska oraz z Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego. W  chwili obecnej wszystkie obiekty zyskały nowe oblicze. Ze środków  Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i Ministerstwa Edukacji Narodowej Ośrodek został doposażony w sprzęt i pomoce dydaktyczne. Zakupiono 9-cio osobowy samochód przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych. Stworzonych zostało kilka pracowni, między innymi: pracownia komputerowa, gabinet logopedy, gabinet pedagoga, gabinet rewalidacji indywidualnej, sala do zajęć rewalidacyjno-wychowawczych wyposażona w sprzęt do Integracji Sensorycznej, zakupiono specjalistyczne pomoce dydaktyczne do klas i świetlic.

Ośrodek systematycznie poszerzał ofertę edukacyjną uwzględniając  potrzeby środowiska. Od samego początku swego istnienia był placówką przeznaczoną dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim. Z czasem zaistniała potrzeba objęcia edukacją dzieci i młodzież z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym i głębokim. Tak też się stało. W 2000 roku objęliśmy edukacją dzieci z niepełnosprawnością w stopniu głębokim, a w następnym roku dzieci z niepełnosprawnością w stopniu umiarkowanym i znacznym.

Reforma systemu edukacji w 1999 roku dotyczyła również szkolnictwa specjalnego.

1 września 1999 roku powstała 6-letnia szkoła podstawowa i 3- letnie gimnazjum specjalne. Jednocześnie 1 września 1999 roku powstała filia gimnazjum w Świdwinie, która  była zlokalizowana w Zespole Szkół w Świdwinie. 1 września 2000 roku powstaje filia Szkoły Podstawowej Specjalnej, która przez 2 lata była zlokalizowana w szkole Podstawowej nr 3 w Świdwinie.

Od 1 września 2002 roku filia szkoły podstawowej  i gimnazjum w Świdwinie mieści się w internacie Zespołu Szkół Rolniczych w Świdwinie.

Od 1 września 2008 roku powstała Szkoła Przysposabiająca do Pracy dla absolwentów gimnazjum z niepełnosprawnością w stopniu umiarkowanym i znacznym, którzy kończąc szkolę pozostawali w domach rodzinnych lub znajdowali miejsce w domach pomocy społecznej.

Od września 2009 roku w Ośrodku organizuje się wczesne wspomaganie rozwoju dziecka. Wczesnym wspomaganiem objęte są dzieci od urodzenia do momentu podjęcia nauki w szkole na podstawie opinii wydanej przez zespoły orzekające działające w poradniach psychologiczno-pedagogicznych lub specjalistycznych.

Od 1 września 2013 roku nastąpiły znaczące przekształcenia w działalności Placówki .

Od 1 września 2008 roku powstała Zasadnicza Szkoła Zawodowa Specjalna w zawodzie kucharz przede wszystkim wychodząc na potrzeby absolwentów naszego gimnazjum .

Na mocy uchwały nr XXIII/128/13 utworzono Zespół Placówek Specjalnych w Sławoborzu , w skład którego wchodzą:

1) Specjalny Ośrodek szkolno-Wychowawczy w Sławoborzu

2) Ośrodek Rewalidacyjno-Wychowawczy w Świdwinie

Uczniowie Ośrodka uczestniczą w wielu imprezach i konkursach sportowych, przedmiotowych i artystycznych, gdzie osiągają sukcesy na miarę swoich możliwości. Każdego roku w Ośrodku organizowane są różne imprezy okolicznościowe, w których przygotowanie angażują się dzieci: Sprzątanie Świata, Dzień Edukacji Narodowej, Andrzejki, Mikołajki, Bale karnawałowe, Walentynki, Spotkania Wigilijne, Śniadania Wielkanocna, Dzień Rodziny, Dzień Dziecka, ognista integracyjne.

Od 2006 roku w kalendarz imprez Ośrodka wpisał się dzień Godności Osoby Niepełnosprawnej.  Jest to czas aby zaprezentować i przybliżyć  szerokiemu społeczeństwu sprawy osób niepełnosprawnych intelektualnie, ich prace, problemy i radości, a także samą placówkę, zaznaczając jej miejsce w edukacji powiatu świdwińskiego.

Najważniejszym naszym zadaniem jest to, aby dzieci przebywające tutaj odzyskały wiarę we własne siły i w ludzi, radość życia i nadzieję na lepsze jutro.

Nasze motto w pracy to:

„Powiedz dziecku że jest dobre, że umie, że potrafi.” Janusz Korczak

 

Szkołę Podstawową ukończyło 722 absolwentów,

Gimnazjum ukończyło 201 absolwentów,

Szkołę Przysposabiającą do Pracy ukończyło 28 absolwentów.

Zasadniczą Szkołę Zawodową – 6

50  lat istnienia placówki to również historia ludzi  tu pracujących.

Organizatorem i pierwszym dyrektorem zakładu był Mieczysław Skonieczny.

W tamtym okresie byli zatrudnieni:

– w internacie: Barbara Bieńko-Grad, Anna Skonieczna, Wanda Pycińska, Stanisław Mytnik, Jadwiga Kuźmicka, Krystyna Felska, Maria Górnicka-Gabinet, Zygmunt Frąckiewicz, Lucyna Jakóbczyk, Jadwiga Musiałowska, Tadeusz Kamiński, Józef Rutkowski, Paweł Miałkowski,

– w szkole: Romualda Koper, Helena Laskowska-Dąbrowska, Bogusława Mazur- Frąckiewicz, Wiesława Zarazowska, Stanisława Wiewiórska, Barbara Bronowicka,  Stefania Ludwiczak, Czesława Mazurek, Maria Milewska,

– pracownicy administracji i obsługi: Helena Górna, Sabina Gryglicka, Stanisława Włodarska, Czesława Horodyska, Janina Szpecińska, Halina Kocur, Maria Adamek, Jerzy Ciba, Maria Żuromska, Antoni Guziorowicz, Helena Witkowska, Barbara Gongała, Kazimierz Szyszko, Henryk Bubel.

Funkcję dyrektora placówki pełnili kolejno:

  • Mieczysław Skonieczny ( 1966- 72);
  • Ludwik Wirkus ( 1973);
  • Stanisław Milewski (1974-75);
  • Kazimierz Żuromski ( 1975- 1997);
  • Danuta Fic ( od 1997 roku)

Kierownicy internatu to:

  • Zdzisław Ludwiczak,
  • Kazimierz Żuromski,
  • Roman Tyma,
  • Józef Bródka,
  • Marian Janowski,
  • Andrzej Bocheński,
  • Danuta Fic,
  • Dorota Daglis- Pętlak.

Kierownik Filii w Świdwinie: Barbara Just (2000 – 2008)

Wicedyrektorzy: Dorota Daglis-Pętlak,  Bożena Jurczyk.

Wieloletni pracownicy.

To tutaj zaczynali swoją pierwszą pracę i są z nami do dnia dzisiejszego.

  • Halina Przedaszek,
  • Lucyna Leszczyszyn,
  • Jerzy Przedaszek,
  • Mariola Hamulak,
  • Dorota Daglis-Pętlak,
  • Krystyna Cieślak,
  • Beata Gozdek,
  • Anna Stolarska.

Nasza  placówka nie może funkcjonować bez wsparcia ludzi dobrego serca.

Pragniemy serdecznie podziękować sponsorom za okazane serce i bezinteresowność, za to, że nie pozostali obojętni i wspierają nasze działania. bezinteresowność.

„Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi”.– Jan Paweł II

Lista sponsorów:

  1. Przedstawiciele Koszalińskiego Klubu Rotariańskiego w osobach:
    Roman Czernikiewicz, Piotr Jankowski, Marcin Bogurski,
  2. Pani Agnieszka Kocur
  3. Pani Ewa Smulska
  4. Pani Urszula Kuźma
  5. Pan Jacek Hernoga
  6. Pan Tomasz Stokłosa –Przedsiębiorstwo Handlowo-Rolnicze „Słowenkowo”
  7. Pan Sławomir Małecki, Ireneusz Mikucki – FIRMA SIMBHP sp. j.
  8. Pan Jan Patruś , Roman Bączyński – Hurtownia Wielobranżowa „ROJAN” Ząbrowo,
  9. Ochotnicza Straż Pożarna Rokosowo – Prezes Jan Anusz

Dziękujemy wszystkim pracownikom Placówki za trud włożony w swoją pracę.

Szczególne podziękowania kierujemy do:

Pani Anny Kowhan-Wiśniewskiej, Pani Anny Stolarskiej, Pani Marioli Hamulak, Pani Ewy Klasińskej, Pani Ewy Lesisz , Pana Cypriana Dembickiego, Pana Krzysztofa Wiśniewskiego, Pani Anny Oleszkiewicz, Pani Ewy Mikołajczyk, Pani Kariny Szulc, Pani Magdaleny Świst-Madejek, Pani Małgorzaty Kawińskej, Pani Agnieszki Greszata, Pani Elżbiety Bździuch

 

Dyrekcja SOSW Sławoborze